Mały ptaszek, a nasze życie.

Wyobraź sobie proszę małego ptaszka. Zwykłego małego ptaszka. No dobra może odrobinę doprecyzuję. Małego pisklaczka wróbla. Masz ? Okej. Ten mały pisklaczek żyje sobie w gniazdeczku. Mamusia go karmi świeżymi robaczkami. Jest mu ciepło i miło. Nic go nie obchodzi. Leży i nic nie robi oprócz radosnego ćwierkania. Żyć nie umierać.
Mały ptaszek rośnie. Staje się coraz większym ptaszkiem. Aż w końcu nadchodzi TEN moment. Mamusia kopie swego synka w jego (już nie taki mały) kuperek.

Straszna sprawa nieprawdaż? W końcu ten ptaszek zostaje bez domu i musi sobie sam radzić. Nikt mu już nie przynosi posiłku do łóżeczka. Nie zawsze jest mu ciepło, i miło.Nierzadko czuję się niepewny i czuje strach. KATASTROFA innymi słowy.


No nie do końca. Ptaszek dzięki temu się zmienia. Uczy się jak zdobywać pożywienie. Poznaje panią Ptaszkową. Budują razem ciepłe i miłe gniazdko. Rodzi im się mały ptaszek, a cykl się powtarza. Z początku niepewny czuje się już dobrze w nowej roli. Zwykły mały ptaszek, którego sobie wyobraziłeś nie jest już mały. Jest niezwykłym Wielkim Wróblem. To, że kiedyś musiał opuścić swój rodzinny dom nadało mu charakteru (jakkolwiek absurdalnie brzmi to gdy mówimy o ptakach)

Jaki to ma związek z nami ? Ma i to całkiem duży. Każdy ma z nas takie swoje gniazdko. Wbrew temu co nasuwa się nam na myśl nie musi być to dom rodzinny. Nazywane jest to strefą komfortu. Może to być tak jak w przypadku ptaszka dom rodzinny, lecz równie dobrze może to być pewna grupa znajomych czy dana dziedzina, w której jesteśmy dobrzy.
Teraz na czym to dokładnie polega. Strefa komfortu jest czymś w czym czujemy się bezpiecznie. Dane zajęcie, praca, miejsce czy grupa ludzi. Coś co znamy bardzo dobrze i w tej sytuacji czy z tymi ludźmi czujemy się pewnie. Jednak gdy wyjdziemy poza tą strefę komfortu nie jesteśmy już tacy pewni siebie.

Jednak tak jak w historii ptaszka poszerzanie strefy komfortu może wnieść w nasze życie wiele dobrego. Na początku będziemy czuć się nieswojo w po przejściu granicy strefy komfortu. Jednak z czasem zauważymy, że to już nie jest poza nasz naszym gniazdkiem. Nasza strefa komfortu się poszerzyła. Dzięki temu możemy przeżyć fajne chwile, poznać nowych ludzi, a może nawet poznać panią Ptaszkową/pania Ptaszka, kto wie ?

Jednak w świecie ludzi, tym który musi kopnąć w kuper musisz być Ty. Sam musisz się zebrać, na wyjście z gniazdka. Ludzcy rodzice raczej nie są ta bezlitośni jak ptasi więc nie zrobią tego za Ciebie, bo nawet jeśli karzą Ci się wyprowadzić z domu to nie musi diametralnie poszerzyć to Twojej strefy komfortu. Zresztą jak mniemam część czytelników kwestie mieszkania z rodzicami ma już za sobą.

Tak więc zachęcam Cię drogi czytelniku do poszerzania swej strefy komfortu. Możesz się zapisać na lekcje tańca, zacząć rozmawiać z ludźmi z innej klasy/innego działu w firmie, lub przełamać się by gawędzić w  z nowo poznanymi osobami w autobusie. Wszystko zależy od Twojej pomysłowości. Jednak pamiętaj, że warto dążyć do tego by nie być małym ptaszkiem.